Ruszyła budowa Centrum Górskiego „Korona Ziemi”

Centrum powstaje u stóp Babiej Góry. Inwestorami są gmina Zawoja oraz słowacka firma Tatry Mountain Resorts. Partnerami projektu - GOPR, Babiogórski Park Narodowy, Salewa, www.zawoja.pl.

- Mam nadzieję, że do Centrum przybywać będą młodzi ludzie z całej Polski, by uczyć się o górach i czerpać z nich inspirację - mówił podczas uroczystości Tadeusz Chowaniak, wójt gminy Zawoja.

W uroczystości poświęcenia fundamentów Centrum wzięli udział wybitni himalaiści i znawcy gór wysokich: Krzysztof Wielicki, Janusz Kurczab, Janusz Majer oraz Leszek Cichy.

- Marzenia są po to, by się spełniały, a fakt, że stoimy na placu budowy, jest na to dowodem - powiedział Krzysztof Wielicki gratulując Bartoszowi Krawczakowi – prezesowi Centrum Górskiego „Korona Ziemi”, iż doprowadził swoją wizję do realizacji. Kamień węgielny został przyniesiony przez pracowników Babiogórskiego Parku Narodowego z Babiej Góry.

Wmurowaniu kamienia węgielnego towarzyszyło wmurowanie w fundamenty „kapsuły czasu” z przesłaniem dla ludzi gór. Rolę kapsuły czasu pełnił termos, do którego włożono memorandum autorstwa Janusza Kurczaba, pod którym podpisali się polscy himalaiści.

Misją Centrum będzie przedstawienie zagadnień z dziedziny geografii, geologii, etnografii, a także turystyki wysokogórskiej z naciskiem na dokonania naszych rodaków w tej dziedzinie. Centrum będzie kładło nacisk na obsługę „zielonych szkół” i wycieczek szkolnych. Misją Centrum Górskiego Korona Ziemi będzie edukacja górska związana z przyrodą, geografią oraz kulturą górską i historią himalaizmu. Centrum nie będzie „sztywnym” muzeum. Multimedia oraz najnowocześniejsze technologie zagwarantują interaktywny charakter Centrum, w którym będzie można bawić się, uczyć i poznawać.

Wraz z budową Centrum rozpoczęła działalność Fundacja Narodowe Centrum Górskie. Będzie ona zrzeszać największych znawców gór, a jej głównym celem będzie założenie i prowadzenie największego archiwum górskiego w Europie, gromadzącego pamiątki górskie od map, książek elementy wyposażenia wyprawowego i górskiego. Cele Fundacji to także szerzenie wiedzy o osiągnięciach, postawach życiowych i sportowych himalaistów, którzy zginęli w górach wysokich, upamiętnienie sylwetek i poczynań działaczy alpinizmu i himalaizmu polskiego, wspieranie środowiska himalaistów, alpinistów, taterników i podróżników.

Początek działalności Centrum Górskiego Korona Ziemi planowane jest już jesienią.

MEMORANDUM na inaugurację budowy Centrum Górskiego Korona Ziemi w Zawoi
My, ludzie gór, wznoszący w Zawoi to Centrum Górskie Korona Ziemi w 2014 roku, zwracamy się do przyszłych pokoleń z następującym przesłaniem:
W naszym przeważnie nizinnym kraju, przed wielu laty zrodziła się i rozwinęła idea zdobywania gór. I to nie tylko tych naszych rodzimych i przepięknych Tatr, w końcu nie najwyższych i najtrudniejszych, lecz także tych wysokich, zlodowaconych i egzotycznych.

Zaczęło się od czasów, gdy młody poeta Antoni Malczewski w 1818 roku jako szósty z kolei turysta wspiął się na Mont Banc i zdobył Aiguille du Midi. Mimo braku samodzielności państwowej, Polacy w XIX i na początku XX wieku często wyrywali się w Alpy, by odetchnąć wolnością i świeżym powietrzem górskim. Nie zaniedbywali również naszych gór, przede wszystkim skalistych Tatr, gdzie wkrótce zabrakło dziewiczych szczytów i zaczęła się eksploracja sportowa.

Odzyskanie przez Polskę niepodległości w sto lat po wyczynach Malczewskiego, zbiegło się z pierwszymi marzeniami o najwyższych górach świata – Himalajach. Fascynacja najwyższymi górami świata, wywołana bezskutecznymi próbami zdobycia Everestu przez Brytyjczyków, nie ominęła też Polski. Nie powiodły się jednak próby uzyskania pozwoleń na zaatakowanie Everestu ani K2. Dopiero tuż przed wybuchem II wojny światowej – w 1939 roku – udało się doprowadzić do wyjazdu pierwszej polskiej wyprawy w Himalaje. Wyprawa odniosła wielki sukces – zdobyto dziewiczy szczyt Nanda Devi East (7434 m), jednak dwóch uczestników wyprawy – jej kierownik Adam Karpiński oraz Stefan Bernadzikiewicz – zginęli w lawinie.

Wojna i późniejsze lata stalinowskiej dyktatury, zaprzepaściły na długo wszelkie szanse nowych zdobyczy, a powojenne pokolenia polskich alpinistów musiały od nowa zdobywać doświadczenia na drodze ku wysokim szczytom. Kultywowane od wielu pokoleń ambicje współudziału w walce o najwyższe szczyty, wydały w końcu owoce. W następstwie kolejnych odwilży politycznych, intensywnej działalności zimowej w Tatrach i Alpach, początkowo w łatwiej dostępnym Hindukuszu, aż wreszcie na początku lat siedemdziesiątych w Karakorum, udało się wreszcie nawiązać kontakt z czołówką alpinistyczną świata. Lata 70-80 XX wieku to pasmo wielkich sukcesów, które nazywamy dzisiaj Złotą Erą Polskiego Himalaizmu.

Szczególną rolę odegrali Polacy w zimowej eksploracji najwyższych gór. Sukcesów jest tak dużo, że nie sposób wszystkie wymienić. Najbardziej znaczącym z nich było pierwsze zimowe wejście na najwyższy szczyt świata Mount Everest (8848 m). W następnych latach i dekadach jeszcze na dziewięciu innych ośmiotysięcznikach w porze zimowych wichur zwycięsko załopotała polska flaga. Polscy alpiniści ze wszech miar zasłużyli na miano Lodowych Wojowników, jakie przylgnęło do nich po tym paśmie wysokogórskich zdobyczy.

Do panteonu zdobywców wszystkich ośmiotysięczników – Korony Himalajów – dopisano nazwiska trzech Polaków: Jerzego Kukuczki, Krzysztofa Wielickiego i Piotra Pustelnika. Lista polskich zdobywców najwyższych szczytów wszystkich kontynentów, czyli Korony Ziemi, zawiera już kilkanaście nazwisk, a na jej czele jest jeden z zimowych zdobywców Everestu, Leszek Cichy.

Rozpoczynając budowę Centrum Górskiego o symbolicznej nazwie Korona Ziemi, pragniemy uwiecznić te piękne karty polskiego alpinizmu. Tu z tradycją i kulturą górską będą spotykać się ludzie kochający góry i życie w zgodzie z naturą. Liczymy też na trwałe zaszczepienie naszej młodzieży idei obcowania z przyrodą, zdobywania gór i najlepszych wzorców osobowych spośród bohaterów Złotej Ery Polskiego Himalaizmu.
Autor Memorandum: Janusz Kurczab
Leszek Cichy, Janusz Kurczab, Janusz Majer, Krzysztof Wielicki
mat. prasowy, opr. s/