Spotkaniestorią z prof. Krzysztofem Szwagrzykiem – vice prezesem Instytutu Pamięci Narodowej

Spotkanie odbędzie się w kaplicy.
oś. Bohaterów Września 33 Kraków-Mistrzejowice

Krzysztof Szwagrzyk (ur. 15 lutego 1964 w Strzegomiu) –  historyk , doktor habilitowany nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki , od 2016 wiceprezes Instytutu Pamięci Narodowej .
Dysertację pt. Obraz konspiracyjnych organizacji niepodległościowych działających na Dolnym Śląsku w latach 1945–1956 w świetle akt sądowych byłego Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu obronił 19 czerwca 1996 w Instytucie Historycznym na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego , uzyskując stopień naukowy doktora  nauk humanistycznych  w zakresie historii ze specjalnością historia najnowsza. W 2007 habilitował się na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego . Został profesorem nadzwyczajnym  Dolnośląskiej Szkoły Wyższej . Sprawował stanowisko naczelnika Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu , a także pełnomocnikiem Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej ds. poszukiwań miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego . Od lipca 2016 zastępca Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej oraz pełniącym obowiązki Dyrektora Biura Poszukiwań i Identyfikacji .
Prowadzi poszukiwania osób zamordowanych w okresie stalinowskim  od 2003, kiedy to na polu 81 A Cmentarza Osobowickiego we Wrocławiu ekshumowano szczątki kpt. Włodzimierza Pawłowskiego. Kierował pracami ekshumacyjnymi  w Kwaterze na Łączce  na warszawskim Wojskowym Cmentarzu na Powązkach (rozpoczęte 23 lipca 2012), na Służewcu oraz Cmentarzu Bródnowskim  w Warszawie. Zespół pod jego kierunkiem prowadził prace poszukiwawcze m.in. na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu, w Dworzysku  w powiecie nyskim , w Białymstoku , Rzeszowie , na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku  i wielu innych miejscach. Obecnie ofiary są identyfikowane również w Polskiej Bazie Genetycznej Ofiar Totalitaryzmów .
Został członkiem Kapituły Honorowej Nagrody im. Danuty Siedzikówny  „Inki”.
4 sierpnia 2016 został powołany w skład Kapituły Orderu Odrodzenia Polski .
Wybrane publikacje
Listy do Bieruta. Prośby o ułaskawienie z lat 1946-1956, Wrocław 1995.
Golgota wrocławska 1945-1956, Wrocław 1996.
Winni? Niewinni? Dolnośląskie podziemie niepodległościowe (1945-1956) w świetle dokumentów sądowych, Wrocław 1999.
Jaworzno. Historia więzienia dla młodocianych więźniów politycznych 1951-1955, Warszawa-Wrocław 1999.
Zbrodnie w majestacie prawa, Warszawa 2000.
Straceni na Dolnym Śląsku 1945-1956, Wrocław-Rzeszów 2002.
Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu (1946-1955) (redakcja), Wrocław 2002.
Prawnicy czasu bezprawia. Sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944-1956, Kraków-Wrocław 2005.
Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, Tom I, 1944-1956 (red. naukowa), Warszawa 2005.
Twarze wrocławskiej bezpieki. Obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa we Wrocławiu 1945-1990 (współredaktorzy: Tomasz Balbus, Paweł Piotrowski), Wrocław 2006.
Jaroszów. Ośrodek Pracy Więźniów – Więzienie (1950-1965), Wrocław 2006.
Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, Tom III, 1975-1990 (red. naukowa), Warszawa 2008.
Kryptonim "mordercy" (sprawa ppor. Mieczysława Bujaka): studium prowokacji i terroru, Wrocław 2009.
Twarze dolnośląskiej bezpieki : obsada kierowniczych stanowisk Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa na Dolnym Śląsku 1945-1990. Informator personalny(współredaktorzy: Paweł Piotrowski, Wojciech Trębacz), Wrocław 2010.
Urząd Bezpieczeństwa na Dolnym Śląsku 1944-1956. Z badań nad organizacją i działalnością aparatu bezpieczeństwa (współredaktor: Robert Klementowski ), Wrocław 2012.
Więzienia i obozy na Dolnym Śląsku (1945-1956). Przewodnik, Wrocław 2013.
Filmografia
W 2007 był konsultantem historycznym w filmach dokumentalnych „Epitafium 169” i „Oskarżenie”. Na podstawie scenariusza pt. „Golgota wrocławska 1945-1956”, napisanego przez niego wspólnie z Piotrem Kokocińskim w 1996, powstał w 2008 spektakl telewizyjny „Golgota Wrocławska”. Był także autorem krótkometrażowego filmu dokumentalnego pt. Najwyższa niesprawiedliwość z 2006, dotyczącego uwięzienia franciszkanina o. Andrzeja Deptucha. Ponadto wystąpił w filmach dokumentalnych pt. Kwatera Ł (2013) i Dzieci Kwatery „Ł” (2014), poruszających temat prac ekshumacyjnych w tzw. Kwaterze na Łączce.
Odznaczenia, wyróżnienia i nagrody
8 października 2007 został odznaczony przez Prezydent RP  Lecha Kaczyńskiego Srebrnym Krzyżem Zasługi „za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej”.
Nagroda za oryginalny polski tekst dramatyczny przyznana na Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru TV „Dwa Teatry” 2009 za scenariusz spektaklu pt. Golgota wrocławska.
W styczniu 2010 Klub Jagielloński im. Św. Kazimierza przyznał mu wyróżnienie dla historyków zajmujących się dziejami najnowszymi w ostatnim 20-leciu.
Od 18 września 2012 laureat "Nagrody im. Jerzego Ślaskiego
We wrześniu 2013 otrzymał nagrodę „Źródło” na V Festiwalu Filmów Dokumentalnych „Niepokorni Niezłomni Wyklęci” w Gdyni „za pracę, która inspiruje twórców filmów dokumentalnych”.
W grudniu 2013 uhonorowany Nagrodą im. Lecha Kaczyńskiego
W grudniu 2013 otrzymał Nagrodę Człowiek Wolności tygodnika „W Sieci”.
W grudniu 2013 tygodnik „Gazeta Polska” przyznał mu tytuł „Człowieka Roku 2013.
W 2014 otrzymał nagrodę „Wacław Jędrzejewicz  History Medal” przyznaną przez Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce.
W 2015 został odznaczony przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne osiągnięcia w dokumentowaniu i upowszechnianiu prawdy o najnowszej historii Polski”.
29 września 2016 Sejmik Województwa Dolnośląskiego nadał prof. tytuł Honorowego Obywatela Dolnego Śląska Civi Honorario.
28 lutego 2017 odebrał tytuł „Człowieka Roku 2016 Tygodnika Solidarność”.