Broń w Muzeum Regionalnym Ziemi Limanowskiej

Inicjatorem przekazu darowizny był zmarły w tym roku syn Zuzanny Jerzy Romański, który pragnął aby militarne pamiątki po dziadku znalazły się w zbiorach limanowskiego muzeum, obok podarowanych wcześniej dokumentów, dziennika i zdjęć m.in. z kampanii afrykańskiej i włoskiej.

Wśród przekazanych zabytków znalazł się między innymi zdobyczny niemiecki pistolet maszynowy MP-40, popularnie (choć błędnie) zwany Schmeisserem, zaprojektowany w 1940 r. przez konstruktora Heinricha Vollmera na potrzeby rozwijającego się Wermachtu. Konstrukcja stanowiła znaczącą modyfikację pistoletu MP-38 i została wyposażona w uproszczoną (i tym samym tańszą oraz szybszą w produkcji) komorę zamkową. MP-40 było bronią samoczynną umożliwiającą prowadzenie wyłącznie ognia ciągłego (seriami), co zapewniało wysoką szybkostrzelność oraz gęstość ognia. W latach 1940-1944 wyprodukowano ok. 1 000 000 sztuk tej broni. Egzemplarz, który trafił do zbiorów limanowskiego muzeum jest w bardzo dobrym stanie, zachowały się wszystkie elementy stalowe oraz bakelitowe, oznaczenia i numery seryjne broni, magazynek pudełkowy wyprodukowany w 1941 r. mieszczący 32 pociski (9x19 mm parabellum), a także oryginalny skórzany pas podtrzymujący.

Kolejnym ciekawym eksponatem jest angielski karabin powtarzalny Pattern 1914 Enfield (P14), stanowiący udoskonalenie karabinu Lee-Enfield. Produkcję rozpoczęto w czasie I wojny światowej, jako odpowiedź Ententy na posiadające daleki zasięg karabiny Osi – Mauser wz. 1893 i 1895. Pattern 1914 produkowano w amerykańskich zakładach Winchester, Remington i Eddystone i początkowo był używany jako broń snajperska, a po przystąpieniu USA do wojny, przeszedł standaryzację i był produkowany pod nazwą M1917 Enfield. W Polsce karabin ten był używany przez policję i Korpus Ochrony Pogranicza przed II wojną światową.

Oprócz broni limanowskie muzeum wzbogaciło się również Stahlhelm – niemiecki hełm ochronny, wprowadzony do produkcji w 1916 r., którego pierwowzór stanowiła średniowieczna salada. W czasach III Rzeszy uproszczono konstrukcję hełmu poprzez zmniejszenie rozmiarów wycięcia w przedniej części oraz skrócenie wystającego nakarczku – w tej formie stał się on podstawowym wyposażeniem Wehrmachtu i był produkowany jako M-35, a po modyfikacji jako M40. Egzemplarz przekazany do muzeum posiada współczesny fasunek oraz kalkomanię właściwą niemieckiej policji w okresie III Rzeszy.

Obecnie wszystkie zabytki są ewidencjonowane i opracowywanie przez pracowników Muzeum Regionalnego Ziemi Limanowskiej.

źródło: Muzeum Regionalne Ziemi Limanowskiej