Dzieje Nowej Huty ukazane przez pryzmat lokali gastronomicznych (zdjęcia)

Jest to swoista podróż po historii życia codziennego nowohucian, pokazanego przez pryzmat lokali gastronomicznych.
Pokazano na niej dawne lokale gastronomiczne. To okazja do wędrówki w czasie tropem barów mlecznych, barów szybkiej obsługi i typu szwedzkiego, poprzez stołówki hutnicze, Kasyno Huty im. Lenina, kawiarnie i restauracje.

Warto dodać, że pierwszy działający do dzisiaj Centralny – najbardziej znany bar mleczny w Nowej Hucie, powstał w 1956 roku. Ale nie tylko, bo wystawa pokaże też inne istniejące i nieistniejące bary. Do ciekawszych miejsc tego typu należały, otwarty w 1958 roku, bar Bachus – pierwszy bar samoobsługowy na terenie Nowej Huty – oraz bar typu szwedzkiego Marten, otwarty w 1964.

Osobną i ważną częścią ekspozycji jest opowieść o nowohuckich kawiarniach i kulturze kawiarnianej. Pierwszą nowohucką kawiarnią była, Stylowa, otwarta 14 lipca 1956 roku. Do ciekawszych obiektów, zgromadzonych w tej części wystawy, oprócz bogatej ikonografii i elementów umeblowania należą pamiątki z pracy w tym lokalu przekazane przez jedną z pierwszych nowohuckich kelnerek panią Helenę Pietrzykowską.
Przypomniano też inne kawiarnie takie jak Krasnoludek, a później Mozaika, Lajkonik i Kokosanka. Dowiemy się także jak spędzali popołudnie, wieczór w kawiarniach pierwsi nowohucianie w latach 50., a jak bawiły się ich dzieci w latach 60 i 70. XX w. Do jakiej muzyki tańczono, co zamawiano, jak wyglądały te lokale. Na wystawie odtworzone zostało wnętrze kawiarni Mozaika.

Dużo uwagi poświęcono nowohuckim restauracjom, zaczynając od najstarszej noszącej nazwę Gigant - w 1956 r. przemianowaną na Lotos- otwartą 22 lipca 1952 r. Za najbardziej elegancką restaurację w Nowej Hucie uchodziła Arkadia otwarta 30 grudnia 1957 roku. Już następnego dnia odbyło się w niej barwne, sylwestrowe widowisko, jakim był pierwszy Bal z Fiołem, który współtworzyli aktorzy. Bal wyróżniał się przede wszystkim oryginalnymi strojami, a jego urządzanie z czasem stało się zwyczajem restauracji. Arkadia była dwupoziomowym lokalem z antresolą, parkietem do tańca, mogącym pomieścić 300 gości. Przywołujemy także pamięć o innym bardzo eleganckim lokalu Wiśle, a także innych restauracjach: Ludowej, Teatralnej, Halince-Jubilatce, Zachęcie czy Nowoczesnej.

Poznamy też miejsca o gorszej renomie, często owiane złą sławą. Nowohuckimi lokalami, w których piło się na umór były Oaza na osiedlu Wysokim oraz położony na przeciwko bar Orion na os. Kazimierzowskim, a także bar Ekspres przy ul. Kocmyrzowskiej. Od 1955 roku mieściła się tam restauracja Krakowianka z dansingiem. Potem lokal podzielono, z jednej części tworząc bar, a pozostałą przeznaczając na sklepy. Najgorszą opinię miała jednak restauracja Przysmak. W 1972 roku pisano w prasie, że w Przysmaku podaje się „bez względu na stan trzeźwości swoim konsumentom piwo i wódkę, chcąc szczycić się dużym utargiem”. Restauracja ta położona była w rejonie hoteli robotniczych, niektórzy przepijali w niej całe pensje nierzadko już w dniu wypłaty.

Tomasz Cichocki i materiały prasowe Muzeum Historycznego Miasta Krakowa